Şu aralar hiçbir şey yazamıyorum o yüzden bu sayfayı Mr Hayalet'e ayırdım. Dilediği zaman dilediği konuda kusursuz kelimelerini yazıya dökebilir.. Sevgiler:)
Geceleri yazmak istiyorum yalnız senden, Yalnızken düşünmek istiyorum. En çok rüyalarımda görmek istiyorum, Ne kadar yalnızsam o kadar sen hissediyorum. ve Geceleri yazmak istiyorum yalnız senden, Yalnızken düşünmek istiyorum... Ne kadar zahiriyse karşımdaki Ne kadar dipteysem gerçekten Hatta ne kadar suretsem ben bile işte o zaman yazmak istiyorum, Yalnız geceleri yazmak istiyorum senden... Kimse olmasın sadece yalnız olsun istiyorum... Yalnızca yalnızken seninle olmak istiyorum...
Aslında çok basit de, biz insanlar zorlaştırıyoruz bunu... kısaca sevmek...
Hani bazen biri çıkar ömür boyu dinleyesin gelir ya, aslında anlatmak istediğim şey bu.
Heyecandan bir kaç gün yemek yiyemezsin, evin içinde döner durursun, böyle kıpır kıpırlık olur. Bütün güzelliğini, bütün emeğini, bütün triplerini ona feda edesin gelir ya, işte o sevmekten bahsediyorum.
Betimlemesi zor bir histir bu. Her ezandan aklına geliyorsa, hiçbir namazdan aklından çıkmıyorsa; gördüğün her VAV harfi onu hatırlatıyorsa anlayabilirsin belki beni.
Bilmiyorum, ne zaman konu açılsa seveceksen Allah için seveceksin diyesim geliyor. Seni Allah için sevdim diyeni seveceksin ya da.
Özgür olacak sevdiğin, her şey, dünya, para, heyecanlar kontrolünüzde olacak. Korkmayacaksınız hiçbir şeyden, ötesi yok aslında cehennemin dibine kadar birbirini sevmeye cesaret eden bir çift olacaksınız.
Sabah namazını birlikte kılıp günübirlik, Venedik'te sokaklarda kaybolmamaya çalışacaksınız mesela. Başka biri olacak o ötekilerden. beden değil başka bir şey olacak sevdiğin. La Rampla'da birlikte yürürken sebepsiz yere seni durdurup " hiç sadece gözlerinin içine bakasım geldi" diyen biri olabilir mesela.
Aslında yaşamak bir kültür meselesidir. O kadar geniş bir algınız olacak ki, dinciden daha dindar olacaksınız, en gezginden daha çok gezeceksiniz, en gevşekten daha çok güleceksiniz, en iyiden dahi sarılacaksınız.
Merkezinde Allah'ın olduğu yüreğe sahip birini seveceksin. Ve öyle seveceksin ki, ondan daha çok sadece Allah'ı seveceksin.
Bir bilinmezlik olacak mutlaka, bilemeyeceksin bazı şeyleri. Çok ayrıntıya girmeden, özetle seveceksin bazen. Bazen bunun adı sevgi olmayacak, aşacak,taşacak artık sevmiyor ona İNANIYOR olacaksın...
Paylaştığım 3 yazı/şiir'de Hikmet Anıl Öztekin'e ait. Farklı bir yaklaşımı var ve bunu da "Elif gibi sevmek" adlı kitabında anlatıyor. Okumanı tavsiye ederim...
İnsanları anlamaya çalışmayı uzun süre önce bıraktım, niye, nasıl, niçin sorularını sormayı bıraktım geride. Bunun artıları olduğu gibi eksileri de olmaya devam ediyor. Elimde olmadan, insanların söyledikleri ile yaptıklarını kıyaslıyorum. Ve sonuç ne oluyor biliyor musun? Çelişki... "Hayret ediyorum" demeyi çok isterdim ama hayret edemiyorum. Bunu normal karşılıyorum. Bu işin iyi tarafı sayılabilir. Fakat kötü yanı bu "normallik" bende farklı hisler uyandırmaya başladı. Beklentilerimi, sevgimi ve saygımı düşürüyor... Bu sanırım benim karşılaştığım ve çevremde barındırdığım insan profilleri yüzünden. Tam da bu satırı yazarken annemin küçüklüğümden beri ettiği dua geldi aklıma " Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın." Belki de bu duayı etmemizin vakti gelecek kadar büyümüşüzdür. Ne dersin?
Geceleri yazmak istiyorum yalnız senden,
YanıtlaSilYalnızken düşünmek istiyorum.
En çok rüyalarımda görmek istiyorum,
Ne kadar yalnızsam o kadar sen hissediyorum.
ve
Geceleri yazmak istiyorum yalnız senden,
Yalnızken düşünmek istiyorum...
Ne kadar zahiriyse karşımdaki
Ne kadar dipteysem gerçekten
Hatta ne kadar suretsem ben bile
işte o zaman yazmak istiyorum,
Yalnız geceleri yazmak istiyorum senden...
Kimse olmasın sadece yalnız olsun istiyorum...
Yalnızca yalnızken seninle olmak istiyorum...
"Derdim sensin derdim, derdimi diyebilseydim..."
YanıtlaSilAslında çok basit de, biz insanlar zorlaştırıyoruz bunu... kısaca sevmek...
YanıtlaSilHani bazen biri çıkar ömür boyu dinleyesin gelir ya, aslında anlatmak istediğim şey bu.
Heyecandan bir kaç gün yemek yiyemezsin, evin içinde döner durursun, böyle kıpır kıpırlık olur. Bütün güzelliğini, bütün emeğini, bütün triplerini ona feda edesin gelir ya, işte o sevmekten bahsediyorum.
Betimlemesi zor bir histir bu. Her ezandan aklına geliyorsa, hiçbir namazdan aklından çıkmıyorsa; gördüğün her VAV harfi onu hatırlatıyorsa anlayabilirsin belki beni.
Bilmiyorum, ne zaman konu açılsa seveceksen Allah için seveceksin diyesim geliyor. Seni Allah için sevdim diyeni seveceksin ya da.
Özgür olacak sevdiğin, her şey, dünya, para, heyecanlar kontrolünüzde olacak. Korkmayacaksınız hiçbir şeyden, ötesi yok aslında cehennemin dibine kadar birbirini sevmeye cesaret eden bir çift olacaksınız.
Sabah namazını birlikte kılıp günübirlik, Venedik'te sokaklarda kaybolmamaya çalışacaksınız mesela. Başka biri olacak o ötekilerden. beden değil başka bir şey olacak sevdiğin. La Rampla'da birlikte yürürken sebepsiz yere seni durdurup " hiç sadece gözlerinin içine bakasım geldi" diyen biri olabilir mesela.
Aslında yaşamak bir kültür meselesidir. O kadar geniş bir algınız olacak ki, dinciden daha dindar olacaksınız, en gezginden daha çok gezeceksiniz, en gevşekten daha çok güleceksiniz, en iyiden dahi sarılacaksınız.
Merkezinde Allah'ın olduğu yüreğe sahip birini seveceksin. Ve öyle seveceksin ki, ondan daha çok sadece Allah'ı seveceksin.
Bir bilinmezlik olacak mutlaka, bilemeyeceksin bazı şeyleri. Çok ayrıntıya girmeden, özetle seveceksin bazen. Bazen bunun adı sevgi olmayacak, aşacak,taşacak artık sevmiyor ona İNANIYOR olacaksın...
Paylaştığım 3 yazı/şiir'de Hikmet Anıl Öztekin'e ait. Farklı bir yaklaşımı var ve bunu da "Elif gibi sevmek" adlı kitabında anlatıyor. Okumanı tavsiye ederim...
Okuyorum. Okudukça gülümsüyorum. Çok tanıdık. Bu cümleler çok tanıdık bana. Sevmek kolay da anlatması zor...
YanıtlaSilİnsanları anlamaya çalışmayı uzun süre önce bıraktım, niye, nasıl, niçin sorularını sormayı bıraktım geride. Bunun artıları olduğu gibi eksileri de olmaya devam ediyor. Elimde olmadan, insanların söyledikleri ile yaptıklarını kıyaslıyorum. Ve sonuç ne oluyor biliyor musun? Çelişki... "Hayret ediyorum" demeyi çok isterdim ama hayret edemiyorum. Bunu normal karşılıyorum. Bu işin iyi tarafı sayılabilir. Fakat kötü yanı bu "normallik" bende farklı hisler uyandırmaya başladı. Beklentilerimi, sevgimi ve saygımı düşürüyor... Bu sanırım benim karşılaştığım ve çevremde barındırdığım insan profilleri yüzünden. Tam da bu satırı yazarken annemin küçüklüğümden beri ettiği dua geldi aklıma " Allah hayırlı insanlarla karşılaştırsın." Belki de bu duayı etmemizin vakti gelecek kadar büyümüşüzdür. Ne dersin?
YanıtlaSil