hani bazen hayatında bir şey olur da her şeyi, herkesi, her yeri griye boyar ya... nefes almaya mecalin kalmaz. işte öyle zamanlarda unutma ki senin gökyüzünü griye boyamaya kimsenin gücü yetmez. o hala renklidir. o renkleri görebilmek için de başını kaldırıp tüm benliğinle yukarıya bakmak gerekiyor, korkmadan.
hayatın koşuşturmacasından kurtulup başını yastığa koyduğunda her şeyi anlayabileceksin. bir şarkı odanda mırıldandığında tüylerin ürperecek. bir yola çıktığın vakit ''neredeyim ben'' diye sorabileceksin kendine. insanlardan arındığında ''kimim ben'' sorusunu ayna karşısında sorabileceksin. gözlerini tavana diktiğinde hislerini hissedebileceksin.
Belki de hayatı sorgulamaya başlayacaksın ve basitliğini göreceksin.
