Hayat

Günler geçiyor, hayatlar bitiyor... Zaman çok hızlı. Dertlerin dünyalık olduğunu anladığımdan beri biraz daha iyiyim. Artık her şeye gülüp geçiyorum çünkü dünya böyle. Zaman geçtikçe her şey de birbirine karışıyor sanki işin içinden çıkamıyoruz. Gerçeklik adamın yüzüne bir tokat gibi çarpıyor çoğu zaman. Duygusal olarak karmaşık canlılarız ve bu yüzden içerisinde bulunduğumuz durumları da karmaşık hale getiriyoruz. Ne yaptığımızı nereye gittiğimizi biz de bilmiyoruz ama her geçen gün yere daha sağlam basıyoruz. Hayat ters orantılardan ibaret belki de. Kendini bulurken başkasını kaybediyorsun.Kara bittiğinde deniz başlıyor, deniz bittiğinde kara. Dengesini bulamadık hiçbir şeyin.

Shayne Ward- No Promises

Şu an kar yağıyor. Fonda bu şarkı çalıyor öylesine büyüleyici ki, huzurluyum. Evde bir başınayım, pencereden karın yağışını seyrediyor bir yandan da kahvemi yudumluyorum. Dalıp gidiyorum arada uzaklara. Aklıma inandığım bir duygu uğruna yaptığım onca çaba onca saçmalık geliyor, gülümsüyorum. İyiki diyorum iyiki kendim için yapmışım. Kar yağmaya devam ediyor.. Kar taneleri düşüyor avuçlarıma.. O kadar güzeller ki...
Bu şarkıyı çok sevdiğim birine armağan etmek isterdim. Sevmek ve sevilmek... Adına sayfalarca yazı yazdırabilecek güce sahip bir duygu değil de ne? Hayatın tek gerçek amacı belki de. İhtiyacımız olan tek şey.
Ne derler bilirsiniz: '' Hayatta alabileceğiniz en büyük hediye sevmek ve karşılığında sevilmektir.''

Bu da böyle bir hikaye.

Aristo'ya soruyorlar. Çok zenginsin, bir anda her şeyini kaybettin, nasıl olacak diye?

Aristo cevap veriyor;

-Sadece 15 gün. 15 günde alışırım diyor.